acemi şöferlik

şöferlik ilginç bir durum. şöfer olmak için üniversite diploması istemiyolar bir kere. mühendis olabiliyosun, ama şöfer olmak için yeterli değil bu.

neyse, en acemi ustanın şöferliği de acemi tabi ki. ama şimdilik!
yakında tek takibim thy olacak benim de...

ilk direksiyon başına geçtiğimde lisedeydim. arkadaşım, babasının arabasını alıp bana şöferlik öğretmeye kalktı. her şey yolundaydı aslında. bu debriyaj, bu gaz öyle yapacaksın böyle yapacaksın araba çalışacak dedi. ben de yaptım...
uçuyorum sandım araba gitmeye başlayınca. halbuki 10'la gidiyorum. her şey on numara. biraz gezince arkadaşım "tamam yeter şimdi dur" dedi. dur deyince durmuyor ki meret, bir şeyler eksik. nasıl duracağım dedim, frene bas dedi. iyi ama fren nerde??
"soldaki, soldakiiii, hayır öteki soldaki" çığlıklarıyla durmayı başardım.
* bilmeyene not; öteki sol, sağını solun karıştıranlar için sağ demektir:) *

şimdi 6 yıllık ehliyet sahibiyim! ama acemiyim kabul, yeterli trafik deneyimim yok. ama gazım var, araba kullanılırım lan ben, süperim gazım. bir de arabam olursa, siz görün en acemi usta nasıl olunuyormuş :)



o zaman size araba kullanmanın tarifini vereyim. ama baştan uyarayım, araba otomatik olsun, uğraşmayın debriyajla :)
işte tembel işi araba kullanmanın tarifi:

1. önce bir ehliyet kursuna yazılıp bütün derslere katılıyorsunuz. sınavları da başarıyla geçip bir ehliyet alıyorsunuz. (sınavlardan kaldıysanız sonrasını okumanıza gerek yok :) )

2. arabanın şöfer koltuğuna oturuyorsunuz. önce emniyet kemerinizi takıyorsunuz. araç koltuğunu kendinize göre ayarlıyorsunuz. aynalarınızı kontrol ediyorsunuz.

3. anahtarı takıp arabayı çalıştırıyorsunuz.

4. hafifçe gaza basıyorsunuz.

5. bu kadar :) yaşasın otomatik vitesli araba diye çığlıklar atıyorsunuz :)

park etme mevzusuna hiç girmiyorum. park etmeyi yok sayıyorum. :)

bu tarifimizin özlü sözü, yolların ustalarından gelsin o zaman:
"kalbinde yer yoksa güzelim, üzülme ben ayakta da giderim" bir kamyon arkası yazısı