bırak o sigarayı!

sigara mevzusu derin mevzu. niye başlarsın, niye içersin, bağımlılık mıdır bunlara hiç girmeyelim. bu yazının derdi sigarayı bırakmak, ya da bırakmamak.

eğer sigarayı aşkla içiyor ve “olmaya devlet cihanda bir nefes sigara gibi” diyorsan zaten sigarayı bırakma gibi bi derdin de yok demektir. oh mis... ben yıllarca böyle içtim sigarayı, ölümüm senin elinden olsun yarim dedim, bırakmayı aklıma bile getirmedim.

sonra boğazımdaki gıcığı temizlemekten konuşamadığımı fark ettim. sabahları ciğerlerimin ağrıdığını. dedim ki, yav sevgili, artık biraz ilişkimize ara mı versek? olmaz dedi, bırakma beni, sen bensiz naaparsın... haklısın dedim sustum.

sonra nikotin bandı aldım, bi internet sitesinin abidik bi ucuzluk kampanyasından. çok iddialıydı, bunu tak, hatta sigara da iç, sonra zaten yavaş yavaş unutcaksın! tamam dedim ya, tam benlik. taktım bandı talimatlardaki gibi sırtıma. oohhh, elimde sigaram, sırtımda bandım, benden mutlusu yok.. ilk günün akşamı nikotin bandı benim sigaraya olan aşkıma dayanamadı ve kendini sırtımdan atmak suretiyle intihar etti.

yılmadım! “demek ki sırtım bant kabul etmiyör” tesellileriyle koluma yapıştırdım.. tık yok.. e olmadı elime yapıştırayım dedim... ı-ıh.. en son sinirimden “ağzıma yapıştıracam tutmayın beni!” diye çırpınırken kendime geldim. bu böyle olmayacak. benim durumum giderek kötüleşiyo, günde bi paket içtiğim sigara, iki pakete yaklaşmış. ne zaman “bırakacam bu mereti” desem, daha mereti kısmına gelemeden aynı anda 30 sigara birden yakmak istiyorum. e ben de pes ettim. 

 bi kitap duydum sonrasında, sigarayı bırakmanın kolay yolu. hemen yorumları okudum, herkes diyo ki “hacı okudum bıraktım ağzıma sürmüyorum” Yav dedim, madem kolay yol var hemen deneyelim. aldım bi solukta okudum. çok da mantıklı meret, her satırını kafama kazıdım. hak verdim her satırına evet yaa hakkaten öyle diye. ama tam gaz sigara içmeye devam kitabı okurken. kitap bitti.. üstünden günler geçti.. yok, olmuyo dedim, ben gerçekten bırakamıcam bu iradesizlikle, pes ediyorum...

ve bi gün.. sigaraya zam geldi... 

 tam 7 gün... yazıyla –yedi- gün ağzıma sürmedim. aklıma bile gelmedi, canım çekmedi. sigara içilen ortamlara gittim, çayı kahveyi kesmedim. oldu dedim ya, bu kadarmış. bu kadar basitmiş. ama hep konuştum. “ohhh şöyle kolay bıraktım böyle kolay bıraktım” diye her yerde anlattım. boğazdaki gıcık anına gitti, sabahları süpersonik uyandım. ama geceleri de uyandım. uykudan karnımın zil çalmasıyla uyanıp yemek yiyip geri yattım. habire yedim. sigarasızlıktan değil, karnım sürekli açtı o bir hafta, kendimi hiç doyuramadım. 5 kilo aldım hiç dert etmedim, o kadar mutluyum sigarayla ilişkimizi seviyeli bir şekilde bitirdik diye..

7. günde bi telefon konuşması yaptım. sinirlendim. küfrettim “tuvalet terliği!” diye. kendime kızdım. kendime ceza vermek istedim ve sigara yaktım. ilk kez sigara içiyormuş gibi tiksinerek içtim. bi daha içtim. bi daha.. bi daha.. sonra her şey eskiye döndü...

velhasılkelam, zor iş. ama aslında o kadar da kolay. bence başarabiliriz, hala umudum var.

varsa hakkaten ultrasonik kolay bırakma yolu yordamı bu işin, alta bi yorum gönderiverin.

pahalı be sigara! yemişim sağlığını...

Tweetle