evet, bugünkü yazımı acemi usta olarak değil, acemi teyze olarak yazıyorum.
ben teyze oldum bugün.
hayatımda ilk defa hayata gözlerini henüz 10 dakika önce açmış bir bebeği gördüm. ben onun bir sürü teyzesinden biriyim. onun bir sürü teyzesi var, ama o benim ilk yeğenim…
adı “demir”, dünyanın en yakışıklı bebeğidir kendisi. ben de onun teyzesiyim, evet.
ben teyze oldum bugün.
hayatımda ilk defa hayata gözlerini henüz 10 dakika önce açmış bir bebeği gördüm. ben onun bir sürü teyzesinden biriyim. onun bir sürü teyzesi var, ama o benim ilk yeğenim…
adı “demir”, dünyanın en yakışıklı bebeğidir kendisi. ben de onun teyzesiyim, evet.
iki insanın kardeş olması için aynı anneden doğmasına gerek olmadığına inananlardanım. demir bebenin annesiyle biz de öyleyiz. komik bir şekilde tanıştık. tanıştıktan sonra kesintisiz yaklaşık 5 yılımız uyurken dahil birlikte geçti. aynı dersleri aldık, aynı odayı, aynı evi paylaştık, aynı yemeği yedik, birlikte güldük, birlikte ağladık. konuşmadan anlaştık, birlikte güldük, birlikte ağladık… sonra biraz hayat ayırdı bizi, biraz kendimiz uzaklaştık, ama hiç kopmadık. kına gecesini benim evimde yaptık, düğününde ayaklarımız zonklayana dek oynadık, doğum günümde verdi bana teyze olacağım müjdesini… ve bugün.. anası gibi tez canlı demir bebek, onu anne, bizi de teyze yaptı…
hani yeni doğan bebeler başta pek çikin, pek şekilsiz, buruş kırış olurlar ya, benim yeğenim öyle değil. doğduktan 10 dakika sonra bile dünyanın en yakışıklı bebesiydi o bizim gözümüzde. çöpten bacakları, minicik kolları, pespembe suratıyla bize mıkır kıkır şov yaptı.
adın gibi güçlü bi hayatın olsun demir bebek. musmutlu bi ömrün olsun.
biz seni daha görmeden sevmiştik, sen de bizi sev, olur mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder